رسول یا پیام آور در کتاب مقدس بسیار نام برده شده است وبرای درک مفهوم و معنی رسول در دوران عهد جدید، ضروری است که به ادبیات باستان و یهود، بطور همزمان نگاه کنیم.
در یونان باستان، یک تفاوت اساسی بین یک پیامبر و رسول وجود داشته است. یک رسول نه تنها پیامبر بوده بلکه نماینده و نشان دهنده شخصی بوده که او را فرستاده است.
در دوران اولیه یهودیت، رسول به شخصی گفته می شد که از طرف پدر سالار قوم یا پادشاه برای جمع آوری موقوفات و نذریات، برای یهودیان آواره و نیازمند، فرستاده می شده است.
برای درک و مفهوم کلمه رسول در عهد جدید، احتیاج نیست که بصورتی عمیق، عهد جدید را مورد بررسی قرار دهیم. برای کشف منشاء اینکه چرا مسیحیان از این لغت استفاده می کرده اند، می توانیم بدون درنگ به مفهوم طبیعی آن مراجعه کنیم. رسول اصطلاحی بود که توسط مسیح استفاده می شد، باید به یاد داشته باشیم که آن لغتی آرامی بوده که معادل معنی اصلی کلمه یونانی بوده است.
دوازده رسول
در تاریخ عهد جدید، ما برای اولین بار میشنویم که مسیح، دوازده شاگرد را خواند تا آنها را جهت خدمت بشارتی به روستاها بفرستد. مسیح آنها را برای بازگو کردن تعلیماتش به عموم مردم در اولین مرحله اعزام می کند. و عیسای مسیح دوازده شاگرد خود را، رسول می نامد. مسیح در آخرین کلام خود به آنها می گوید که بروند وتمام قومها را شاگرد وی سازند.
زمانی که ما کتاب اعمال را می خوانیم، کلمه « رسول » به صورتی متداول برای یازده شگرد مسیح مورد استفاده قرار می گیرد. سپس متیاس را بجای یهودای اسخریوطی انتخاب و دوازده نفر شدند.
